اکسپرسیونیسم

بسیاری از آثار موسیقی سده بیستم بازتابنده اکسپرسیونیسم هستند جنبشی هنری که تاکید بر بیان حس شدید و درونی داشته است انون این جنبش به طور عمده در

سال‌های ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۵ آلمان اتریش بود

نقاشان ، نویسندگان و آهنگسازان این مکتب به جای تجسم نمودهای جهان بیرونی به کاوش در قلمرو احساسات درونی پرداختند آنها برای غافلگیر و مبهوت

ساختن مخاطب و انتقال اضطراب و تنش‌های روان انسان کژ نمایی‌های تعمدی را به کار بستند

خاستگاه اکسپرسیونیسم همان قلمرو فکری پژوهش‌های فروید در هیجان‌ها و ناخودآگاه انسان بود

 میان نویسندگان نقاشان و موسیقیدانان اکسپرسیونیست ارتباطی تنگاتنگ برقرار بود. بسیاری از آنها در چندین قلمرو هنری به خلاقیت می‌پرداختند.

اکسپرسیونیسم موسیقایی در سده بیستم از طغیان حسی آثار واپسین رمانتیک‌ها یعنی آهنگسازانی همچون واگنر، ریشارت، اشتراس و مالر سر برآورد.