وردی آثارش را نه فقط برای نخبگان موسیقی که برای عامه ی مردم که سرگرمی اصلی آن ها اپرا بود، می آفرید. او خواستار مضامینی بکر، جالب و پرشور بود. شور بیش از هر چیز دیگری! آریا نیازمند بیشترین تنوع حالت طنز و کنایه و تحقیر خشم است که همگی در قالب طرحی کوتاه و سرراست گنجانده شوند.) کم و بیش تمم آثار متعالی وردی آثاری جدی هستند و پایانی ناشاد دارند. اپراهایش ضرباهنگی تند و شخصیت هایی دارند که به سرعت دچار نهایت نفرت، عشق، حسادت و ترس می شوند. موسیقی پرتوان او فراخوان قهرمانان و پلیدکاران است و موقعیت های دراماتیک را نمودی زنده و برجسته می بخشد. ملودی آوازی بیانگر جوهره ی اپراهای وردی است.موسیقی ارکستر هرچه گسترده تر و تاثیرگذار نیز باشدکانون موسیقی در آواز جای گرفته است. در اپرایش، دوئت ها، تریوها و کوارتت های فراوانی وجود دارند که در آن جا به هرشخصیتی ملودی اختصاص داده شده که به شایستگی تمام برازنده ی احساس اوست. همسرایی- برای مثال، همساریی کولی ها، کاهنان مصری، دسیسه چین ها و راهب ها- در اپراهای او نقش مهمی دارند. سبک وردی طی دوران طولانی حیات او نامتعارف تر، ظریف تر و انعطاف پذیر تر شد. واپسین آثار او از پیوستگی موسیقایی بیشتری برخوردارند. او میان قسمت های مختلف اپرا مکث های کمتری را به کار گرفت و تمایز میان آریا و رسیتاتیف را کاهش داد. ارکستراسیون آثار پایانی او خلاقانه تر و از همراهی غنی تر برخوردار است. سه اپرای آخر وردی شاید برجسته ترین اپراهای او باشد. آیدا با صحنه پردازی های خیره کننده باله ها و همسرایی هایش یک اپرای شکوهمند تمام عیار است. این اپرا با وجود صحنه های تماشایی در آن شامل صحنه های فراوان مملو از لطافت و زیبایی ژرف نیز هست.