ساخته های متونع او در برگیرنده ی این آثار است: چهار سنفونی، دو کنسرتو پیانو، یک کنسرتو ویلون، قطعه های کوتاه پیانویی، بیش از دویست آواز و چند اثر کرال پرشکوه. برخی از بهترین ساخته های برامس در میان بیست و دو اثر مجلسی که برای ترکیب ها گوناگونی از سازها نوشته شده استجای دارند، که در آن میان سونات های ویلونسل و پیانو، تریو برای ویلون، هورن و پیانو و کویتی برای کلارینت و سازهای زهی را می توان نام برد. برامس در میان تمام آهنگسازان رمانتیک از نظر توانایی در پرداخت طبیعی و خودجوش بافت پیچیده ی پلی فونیک جایگاهی ویژه و والا دارد. در بیست سالگی همراه یکی از دوستان ویلونیست تمرین های دشوار کنترپوان می نوشتند و برای تصحیح به یکدیگر می دادند. او نوشته است:  چرا ما دو آدم جدی و هوشمند نتوانیم بیش از آنچه برخی از استادان به ما می آموزند از یکدیگر بیاموزیم؟ )  تمام آثار برامس ریتمی پشور و هیجانی دارند. الگوهای ریتمیک متضاد در تقابل با یکدیگر قرار می گیرند. یکی از سازها در یک ضرب از میزان دو نت و دیگری در همان ضرب سه نت می نوازد. استفاده از این تکنیک ریتمیک که 2 بر 3 خوانده می شود یکی از ویژگی های موسیقی برامس است. او از به کارگیری تمام انواع سنکوپ و عبارت هایی با طول نامتعارف که وزن غالب اثر را مختل می کنند نیز لذت می برد. کیفیت صوتی موسیقی برامس بسیار خاص است. او به رنگ های صوتی غنی و تیره علاقه داشت و به طور معمول در آثار ارکستری خود گروه های گوناگون سازها را با توجهی خاص به سازهای نرم آهنگ و دلپذیر مانند ویولا، کلارینت و هورن با یکدیگر می آمیخت. درآثار او اغلب با مضاعف شدن یک ملودی به فاصله ی سوم یا ششم صوتی غنی پدید می اید به این معنی که یک ملودی همزمان به وسیله ی دو ساز یا دو گروه از سازها به فاصله ی سوم یا ششم نواخته می شود. آثار برامس نشانه ی پختگی و صلابت استادی تمام هستند. او پیشگ.یی شومان را که به عظمت او با تعبیر عقاب جوان اشاره کرده بود برآورده ساخت.